سلام    

چرا پدر و مادرای ما هنوزم ک هنوزه راه ارتباط درست با بچه هاشونو بلد نیستن؟!

من پدر و مادرمو تو خیلی موارد قبول دارم ولی تو چن مورد ن. مثلا تو نحوه ارتباط با چ با ما چ الان با فرد کوچیکتر خونواده واقعا اشتباهاتی میکنن ک مطمئنا دودش اول میره تو چشم خودشون

وقتی ک بچشون ازشون دور میشه و ب بقیه پناه میبره

میترسم ولی کاری نمیتونم بکنم. 

من خودمم ادعایی ندارم شاید حتی دخالتای گاه و بیگاه منم درست نیست. 

اما حداقل میدونم‌ روش درست ب نظر نمیرسه این باشه. 

کاش میشد مامان و بابام مثلا this is us رو میدیدن.چقد تو اون سریال روابط انسانی درست نشون داده شدن. هرچند دیدن  ی سریال کافی نیس و این مشکل هم تنها مشکل ریشه ای تو کشور ما نیس. من حس میکنم ما کلا تو روابط بین فردیمون بیشتر بر پایه حس لحظه ای کار میکنیم تا اصول واقعی روانشناختی. اصلا شاید وقتی برای این یادگیری این اصول نمیذاریم. 

کاشکی اصولی تر زندگی میکردیم.

امروز خیلی خوش گذشت

ن فقط امروز بلکه کلا از چن روز پیش همش تفریح کردیم و حسابی خوش گذشت 

فردا کشیکم

ن ناراحتم ن خوشحال

یکم شاید مضطرب باشم چون اولیشه تو این بخش

 

نمیشه همه چیو توضیح داد ولی این فکر الانمه :

کاش خودمو بیشتر دوس داشتم و با خودم بیشتر حال میکردم 

 

واقعا انصافه صدای عزاداریا و نوحه ها انقد بلند و گوش خراش باشه

اخه من چجوری باید فکرمو اروم کنم و بخوابم ک فردا کشیک دارم 

اینا مردم ازاریه نمیدونم چجوری دلاتون اروم میگیره با این نوحه ها و این سر و صداها

 

رفیق روزای تنهایی

نوشتن!

تنها و اخرین پناهگاه

رو ی تیکه کاغذ

اینجا

تو لپتاپ

هرجا ک بقیه نبینن

خالی کردن خودت

اشک ریختن

خب بعضیا هم اینجوری باید تجدید قوا کنن وقتی برنامشون فشردست!

تعجب نکنین اگه متوجه نمیشین چی میگم

هرچند اینجا رو ک کسی نمیخونه

ولی خودم اینجوری نوشتم ک هم بگم هم کامل نگم!

اینم از خل بازی منه.

دلم خیلی گرفته

خیلی زیااااد

اصلا قابل توصیف نیس

هیچ چیز قشنگی ب نظرم وجود نداره

احساس میکنم همه چی داره ب سمت تباهی میره

حال ندارم از جام بلند شم

زندگی ب نظرم بینهایت بار بی ارزشع

کسایی ک تو این شرایط میخندن انرژی دارن و اینور اونور میرن رو نمیفهمم

با هیچ کسم نمیتونم حرف بزنم

انگار هیچ کس منو نمیفهمه 

واقعا چجوری میشع زندگی کرد

چجوری میشع امیدوار بود

چرا هممون نمیمیریم خلاص شیم

خدایا تو واقعا هستی؟!!!!

سراغازی جدید، بدون ل دوس داشتنیمون :) با خونه ی تمیز و کوچیکمون

اخرین نفسای مرخصی.

سفری ک براش  کلی ذوق دارم.

بولت ژورنال و حس خوب برنامه ریزی باهاش

و فصل دوس داشتنی پاییز با همه ی زمستونی بودن امسالش :)

 

انگیزه ای واس نوشتن اینجا نداشتم کسل کننده بودم نمیخواستم با انرژیم اینجا هم منفی و خسته کننده بشه اما همین الان ی جمله هایی خوندم ک باهاش خیلی حال کردم. دلم میخواد اینجا بنویسمش : هر یک از ما اثر هنری ناقص و ناتمامی هستیم ک داریم ی تدریج و بی وقفه ب سمت کمال پیش میریم. هم منتظریم و هم تلاش می‌کنیم ک کامل بشیم. خدا ب هریک از ما ب طور جداگانه می‌پردازد زیرا نوع بشر هنر ظریف خطاطی ماهرانه ای است ک در آن تک تک نقطه ها برای خلق تابلوی کامل ب طور یکسان اهمیت